اختلال بد شکلی بدن

افراد مبتلا به اختلال بد شکلی بدن دلمشغول نقایص تصوری یا خیالی در ظاهر خود هستند ،تا حدی که اعتقاد راسخ دارند که زشت هستند .این دلمشغولی به قدری شدید است که موجب ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه در عملکرد اجتماعی یا شغلی می شود .ولی اغلب افراد مبتلا به اختلال بد شکلی بدن ،رفتارهای وارسی کردن وسواسی دارند(مانند وارسی افراطی ظاهر خود در آینه یا مخفی کردن و ترمیم نقص خیالی خود).نشانه بسیار شایع دیکر ،اجتناب از فعالیت های عادی به علت ترس از اینکه دیگران نقص خیالی آنها را ببینید .در موارد شدید ،آنها ممکن است خود را به قدری منزوی کنند که در خانه جبس شوند و هرگز حتی برا ی بیرون نروند،به طوری که بر آورد شده میزان اشتغال آنها به طور متوسط فقط در حدود ۵۰ درصد است.
افراد مبتلا به اختلال بد شکلی بدن،تقریبا روی هر قسمت بدن تمرکز می کنند:پوست آنها خراب شده ،پستان های آنها خیلی کوچک هستند ،صورت آنها خیلی لاغر یا خیلی چاق است،؟یا به خاطر اینکه رگ های آنها بیرون زده ،بدریخت شده اند و دیگران آن را زننده می دانند و الی آخر
در یک تحقیق بزرگ معلوم شد که برخی محل های شایع تر برای نقایص تصویری عبارتند از :پوست ۷۳ درصد
مو ۵۶ درصد بینی ۳۷ درصد چشم ها ۲۰ درصد پستان ها /سینه/نوک پستان ها ۲۱ درصد شکم ۲۲ درصد و اندازه صورت ۱۲ درصد
این نگرانی ها عادی نیستند که اغلب ما درباره ظاهر خود داریم؛آنها بسیار شدیدتر هستند و در بسیاری از موارد ،به اشتغال ذهنی کامل و عذاب هیجانی قابل ملاحظه‌ای منجر می شوند.
نیمی از افراد مبتلا به اختلال بد شکلی بدن،نگرانی هایی درباره ظاهر خود دارند که از نظر شدت ،هذیانی است.به خاطر سپردن این نکته اهمیت دارد که دیگران نقایصی را که افراد مبتلا به اختلال بد شکلی بدن معتقد ند دارند ،اصلا نمی بینند یا اگر ببینند ،آنها را نقایص بسیار جزئی که در دامنه طبیعی هستند،برداشت می کنند