اختلال علاقه برانگیختگی جنسی در زن

پژوهش حکایت دارد که زنان کم میل گرایش دارند هنگام فعالیت ،جنسی، سطح پایین تحریک جنسی داشته باشند مجموعه نشانگان رایجی وجود ندارد که در آن، زنانی که میل جنسی کم دارند، سطح طبیعی برانگیختگی جنسی داشته باشند  برای زنان کم میلی کژکار را با کم برانگیختگی جنسی کژکار در اختلالی به نام اختلال علاقه / بر انگیختگی جنسی در زن  ترکیب کرده است. پژوهشگر برجسته ای در زمینه کژکاری جنسی اخیراً اظهار داشته است که اختلال بیزاری جنسی باید مانند فوبیهای ساده به عنوان اختلال اضطرابی و نه کژکاری جنسی در نظر گرفته شود ). د. پژوهش درباره اینکه کاهش سایق جنسی تا چه اندازه ای مبنای زیستی دارد، بحث انگیز است، اما در خیلی از موارد و مخصوصاً در زنان به نظر میرسد که عوامل روان شناختی از عوامل زیستی مهم تر باشند . گذشته این افراد عمدتاً به درخواست همسرشان که معمولاً از تعامل جنسی ناکافی شکایت داشت، مورد توجه متخصصان بالینی قرار میگرفتند اما وقتی آگاهی عموم در مورد فراوانی این اختلال افزایش یافت افراد بیشتری خودشان برای درمان مراجعه میکردند این واقعیت مشکلی را برای تشخیص ایجاد میکند زیرا معلوم شده که ترجیحات برای فراوانی تماس جنسی در بین افرادی که طبیعی هستند بسیار متغیر است چه کسی تعیین میکند چیزی کافی نیست؟  این قضاوت به متخصص بالینی واگذار می شود که سن و موقعیت زندگی فرد را در نظر میگیرد. اختلالات افسردگی یا اضطرابی قبلی یا کنونی ممکن است در موارد متعدد اختلالات میل جنسی دخالت داشته باشند گرچه اختلالات میل جنسی معمولاً در غیاب آسیب جسمانی آشکار روی می دهند ، اما شواهدی وجود دارد که گاهی عوامل جسمانی نقش دارند برای مثال ،میل جنسی در مردان و زنان تا اندازه ای به تستوسترون بستگی دارد. اینکه مشکلات میل جنسی با بالا رفتن سن بیشتر میشوند ممکن است تا اندازه ای به کاهش سطوح تستوسترون مربوط باشد اما معمولاً درمان با جایگزینی تستوسترون مفید واقع نمی شود، به جز در مردان و زنانی که سطح خیلی پایین تستوسترون دارند (مستون و ولینی ۲۰۰۸) به علاوه داروهایی از طبقه داروهای ضدافسردگی SSRIS معمولاً میل جنسی را کاهش میدهند داروهای ضدافسردگی مختلف از نظر تأثیر منفی بر عملکرد جنسی، خیلی تفاوت دارند و روان پزشکان همیشه به قدر کافی به تأثیری که این عوارض برای عملکرد کلی بیماران دارند، توجه نمیکنند . عوامل روان شناختی که تصور می رود در اختلالات میل جنسی مشارکت دارند عبارتند: از رضایت کم از رابطه زناشویی، گرفتاری ها و نگرانی های روزمره، اختلاف نظرها و تعارضها سطح پایین ،احساسات و کاهش علایم پیوند عاطفی . در برخی موارد سابقه تجربیات جنسی نامطلوب، مانند تجاوز جنسی نیز ممکن است دخالت داشته باشد.   اختلال میل جنسی کم کار شایع ترین کژکاری جنسی در ایالات متحده و کشورهای دیگر در دنیا بود و تردیدی وجود ندارد که اختلال علاقه / برانگیختگی جنسی در زن شایع ترین کژکاری جنسی زنان  است. با وجود این واقعیت، اختلالات میل جنسی در زن در مقایسه با اکثر کژکاریهای جنسی در مردان مخصوصاً اختلال نعوظی و انزال زودرس الهام بخش تحقیقات بسیار کمتری بوده اند، یک دلیل اصلی برای این اختلاف بدون ،تردید اهمیت زیادی است که خیلی از مردان برای توانایی محدود همسر برای فعالیت جنسی، گسترش دارند یک تحقیق جالب همچنین معلوم کرد که زنان مبتلا به اختلال برانگیختگی جنسی حساسیت لامسهای کمتر از آنچه در زنان دیگر وجود دارد نشان میدهند و هر چه حساسیت لامسه ای کمتر ،باشد کژکاری بر انگیختگی آنها شدیدتر است عوامل علیتی زیستی عبارتند از مصرف SSRIS برای اضطراب و افسردگی، وقوع برخی بیماریهای جسمانی مثل صدمه نخاعی درمان سرطان دیابت، و غیره) و کاهش سطح استروژن که در مدت پائسگی و پس از آن روی میدهد تعدادی از مشکلات مربوط به برانگیختگی و لیز شدن فیزیولوژیکی واژن در ۲۰ تا ۳۰ درصد زنانی که از لحاظ جنسی فعال هستند و در ۴۴ درصد زنانی که یائسگی را پشت سر گذاشته اند مورد توجه قرار گرفته اند از گذشته مشکلات برانگیختگی در زنان اغلب همزمان با سطح پایین میل جنسی روی می دهند؛  در واقع داشتن مشکلاتی در رابطه با برانگیختگی جنسی اغلب به بیمیلی می انجامد درمان گرچه از زمان قدیم به احتمال پیدا شدن دارویی که میل جنسی را افزایش دهد علاقه وجود داشته است اما تاکنون چنین داروی مقوی یافت نشده است. همانگونه که قبلاً اشاره شد، به نظر میرسد که تستوسترون فقط برای مردان و زنانی مؤثر است که سطح بسیار پایین تستوسترون دارند؛ یعنی افزایش دادن سطح این هورمون جنسی مهم به بالاتر از سطح طبیعی، تأثیر مفیدی ندارد . با تأثیر هورمونها، یک تحقیق آلمانی نشان داد زنانی که قرصهای جلوگیری از حاملگی مصرف میکردند که گاهی با بالا بردن سطح استروژن تأثیر میگذارند و به نوبۀ خود سطح تستوسترون را کاهش می دهند، در مقایسه با زنانی که این قرصها را مصرف نمی کردند میل و برانگیختگی جنسی کمتری داشتند . چند تحقیق معلوم کرده اند که مصرف مداوم بوپروپیون داروی ضدافسردگی, در مقایسه با دارونما، تحریک پذیری جنسی و فراوانی ارگاسم را در زنانی که رابطه متعهد دارند و به اختلال میل جنسی کم کار مبتلا هستند بهبود میبخشد . داروی دیگری به نام فلیبانسرین، برای افزایش دادن میل جنسی در زنان ساخته شده است.