سوء مصرف و وابستگی به مواد

غیر از الکل مواد روان گردان دیگری که با سوء مصرف و وابستگی ارتباط دارند عبارتند از: (۱) مواد مخدر، مانند مواد افیونی یا مواد شبه افیونی از جمله تریاک و هروئین؛ (۲) داروهای آرامبخش، مانند باربیتوراتها (۳) مواد محرک مانند کوکائین و آمفتامین ها؛ (۴) داروهای ضداضطراب مانند بنزودیازپین ها (۵) مسکنهایی مانند اوکسی کونتین ۲؛ و (۶) مواد توهم زا مانند LSD. (تأثیرات این داروها و داروهای دیگر در جدول ۲-۱۱ خلاصه شده اند؛ و (۷) کافئین و نیکوتین، که اینها نیز مواد وابستگی هستند . نمی شود و داروهای در بر نمی گیرد. ما در فصل ۱۶ به این داروها و داروهای پرداخت. (تریاک و مشتقات آن داروهای مخدر) بیش از ۵۰۰۰ سال است که افراد تریاک و مشتقات آن را مصرف کرده اند. بعد از میلاد تریاک را نوشدارو می دانست تریاک مانع از زهر و نیش های زهرآلود میشود سر دردهای سرسخت سرگیجه صرع، کری، سکته، تاری دید از دست دادن صدا، آسم همه نوع سرفه لخته شدن ،خون نفس تنگی ،قولنج زهرهای لگن خاصره، یرقان، سفتی طحال، سنگ، بیماریهای مجاری ادرار ،تبها استسقاء، مرض ،جذام، مشکلی که زنان به آن دچار می شوند مالیخولیا و همۀ طاعون ها را مداوا می کند . حتی این روزها از مشتقات تریاک برای برخی از بیماریهایی که جالینوس به آنها اشاره کرده است استفاده میشود تریاک : مخلوطی از تقریباً ۱۸ ماده شیمیایی است که به «آلکالوئیدها» معروف هستند. در سال ۱۸۰۵ معلوم شد. که وجود آلبالویی در مقادیر زیاد (۱۰ تا ۱۵ درصد )، گرد تلخ مزه ای است که می تواند به عنوان آرامبخش قوی و تسکین دهنده درد عمل کند؛ به یادبود مورفیوس ، خدای خواب در اسطوره ،یونانی این گرد مورفین ۲ نامیده شد در حدود سال ۱۸۵۶، سوزن زیر جلدی در آمریکا معرفی شد که در طول جنگ داخلی ،تزریق مورفین را به سربازان امکان پذیر ساخت – نه تنها به کسانی که در نبرد زخمی شده بودند ،بلکه همچنین به آنهایی که به اسهال خونی دچار شده بودند در نتیجه، بسیاری از سربازانی که از جنگ داخلی به زندگی غیر نظامی برگشتند ،به این دارو معتاد بودند، اختلالی که با حسن ،تعبیر، با عنوان «بیماری سرباز» به آن اشاره شد. دانشمندانی که نگران ویژگیهای اعتیاد آور مورفین بودند، فرض کردند که یک بخش از مولکول مورفین ممکن است مسئول ویژگیهای برطرف کننده درد و بخش دیگر آن مسئول اعتیاد آور بودن آن باشد. بعداً معلوم شد که اگر مورفین به ماده شیمیایی ارزانی به نام استیک آنهید راید»  آغشته شود به داروی مسکن قدرتمند دیگری به نام هروئین تبدیل خواهد شد… کاشف هروئین به نام هینریک در سر با علاقه زیادی از آن استقبال کرد. دانشمندان برجسته زمان او درباره مزایای هروئین هم عقیده بودند و این دارو به جای مورفین برای تسکین درد و مقاصد پزشکی مربوطه وسیعاً تجویز شد. با این حال هروئین موجب ناامیدی شدید شد، زیرا ثابت شد که از مورفین خطرناکتر است و سریع تر و شدیدتر تأثیر میکند و به اندازه آن اگر چه نه بیشتر اعتیاد آور است. در نهایت هروئین از حرفه پزشکی حذف شد. . وقتی معلوم شد تریاک و مشتقات آن ـ از جمله ،کدئین که در برخی شربت های سرفه مصرف شده است ـ به طور خطرناکی اعتیاد آور است کنگره آمریکا قانون هاریسون را در سال ۱۹۱۴ به تصویب رساند. بر طبق این قانون و قوانین ،بعدی فروش و توزیع غیر مجاز برخی داروها ممنوع شد؛ پزشکان و دارو فروشها برای هر مقداری که توزیع میکردند، مسئول شناخته شدند .بنابراین یک شبه نقش مصرف کننده مخدر مزمن از معتاد که اعتیادش عیب محسوب اما تحمل می شد – به نقش مجرم تغییر یافت خیلیها که نمیتوانستند داروها را از منابع قانونی به دست آورند به مجاری غیرقانونی و سرانجام به اعمال تبهکارانه دیگر روی آوردند تا به این وسیله داروی خود را که ناگهان گران شده بود، تأمین کنند.