اختلال شخصیت خودشیفته

افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته:احساس اهمیت شخصی اغراق آمیز ،دلمشغولی به تحسین شدن،و اهمیت ندادن به احساسات دیگران نشان می دهند تحقیقات متعدد ، دو نوع فرعی خودشیفتگی را تایید می کنند :بزرگی منشی و خودشیفتگی آسیب پذیر . جلوه بزرگ منشی بیماران خودشیفته،با وسیله صفات مرتبط با بزرگ منشی،پرخاشگری،و سلطه گری آشکار می شود . احساس اهمیت شخصی بزرگ منشانه ای دارد (؟مثل موفقیت ها و استعدادهای اغراق‌آمیز،انتظار دارد بدون موفقیت های مناسب،به عنوان فرد برتر شناخته شود) دلمشغول خیالپردازی های موفقیت ،قدرت ،ذکاوت،زیبایی،یا عشق ایده آل نا محدود است. معتقد است که او “استثنایی ” و بی نظیر است و فقط توسط افراد (یا نهادهای )استثنایی یا عالی مقام می تواند درک شود،یا باید با آنها معاشرت کند. به تحسین بیش از حد نیاز دارد. احساس سزاواری دارد (یعنی ،انتظارات نامعقول در مورد برخورد بسیار مطلوب یا اطاعت خودکار از توقعات او) از لحاظ میان فردی بهره کش است (یعنی،رسیدن به هدف های خودش از دیگران سوء استفاده می کند.) فاقد همدلی است : مایل نیست احساسات و نیاز های دیگران را تایید کند یا خود را با آنها برابر بداند . اغلب به دیگران حسادت می کند یا معتقد است دیگران به او حسد می ورزند. افراد خودشیفته آسیب پذیر: عزت نفس بسیار متزلزل و بی ثبات دارند ،و برای این افراد نخوت و تکبر صرفا صورت ظاهر برای احساس شرم شدید و حساسیت بیش از حد نسبت به طرد و انتقاد است. خودشیفته آسیب پذیری ممکن است کاملا دلمشغول خیالپردازی موفقیت و پیشرفت برجسته باشند ،اما درعین حال ،در مورد جاه طلبی های خود احساس شرم عمیق می کنند . امکان دارد که آنها به علت ترس از طرد یا انتقاد ،از روابط میان فردی اجتناب کنند .همسران بیماران مبتلا به بزرگ منشی یا آسیب پذیری ،آنها را به صورت ارباب منش،متعصب،ظالم ،ریاکار،اهل جر وبحث ،فرصت طلب ،خودپسند،متکبر،و پرتوقع توصیف می کنند،اما فقط آنهای که از نظر بزرگ منشی بالا هستند ،به صورت اضافی با عنوان پرخاشگر ،روراست،جسور،اهل عمل،و مصمم توصیف شده اند،در حالی که آنهایی که از نظر آسیب پذیری بال هستند،به صورت نگران ،هیجانی ،دفاعی ،مضطرب،تلخ،عصبی و غر غرو توصیف شد ه اند. اصلی این بوده است که انواع بزرگ منش و آسیب پذیر خود شیفتگی، با عوامل علیتی متفاوت ارتباط دارند. خود شیفتگی بزرگ منش به طور کلی به بهره کشی غفلت یا فرزند پروری نامناسب در کودکی ربط داده نشده است در واقع شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه خود شیفتگی بزرگ منش با ارزش گذاری بیش از حد والدین ارتباط دارد. در مقابل، خودشیفتگی آسیب پذیر با بهره کشی هیجانی، جسمانی و جنسی به علاوه شیوه های فرزندپروری که به صورت مزاحم، کنترل کننده و بی اعتنا توصیف شده اند ،ارتباط دارد . دانشجوی خودشیفته : دانشجوی ۲۵ ساله مجردی از مشکلات کامل کردن دوره دکترای خود در ادبیات انگلیسی ،به روانکاو خود شکایت کرده و در مورد روابط خود با زنان ابراز نگرانی می.کند. او معتقد است که موضوع رساله او میتواند سطح آگاهی در رشته او را عمیقاً بالا ببرد و وی را مشهور کند ولی تا کنون نتوانسته است از فصل سوم جلوتر برود. به نظر می رسد که استاد راهنمای این بیمار چندان تحت تأثیر عقاید او قرار نگرفته است و بیمار از دست او عصبانی است و در عین حال به خودش شک دارد و شرمنده است. او استاد راهنما را به خاطر عدم پیشرفت خود سرزنش کرده و تصور میکند که در رابطه با عقاید بزرگ خود به کمک بیشتری نیاز دارد و استاد راهنما باید به پژوهش او کمک کند این بیمار در مورد خلاقیت خود لاف می زند و شکایت دارد که دیگران به بینش او حسادت میکنند او خیلی به دانشجویانی که سریع تر از او پیش میروند حسادت می ورزد و آنها را آدمهای کودن و چاپلوس» می داند. او به هوش خود مغرور است و تصور میکند یک روز استاد بزرگی خواهد شد. او فوراً شیفته زنان میشود و در مورد هر زن جدیدی که با او ملاقات میکند خیالپردازی های نیرومندی دارد اما بعد از چند تجربه آمیزش جنسی احساس ناامیدی میکند. و آنها را کودن چسبنده و از لحاظ جسمی زننده میداند. او «دوستان» زیادی دارد، اما آنها فوراً با وی قطع رابطه می کنند و هیچ رابطه ای خیلی دوام نمی آورد افراد از خود بزرگ بینی مداوم او و ملاحظه نکردن آنها خسته میشوند