تأثیرات روانی – اجتماعی سوء مصرف و وابستگی به الکل

سوء مصرف کنندگان الکل علاوه مشکلات جسمانی مختلف معمولاً از خستگی مزمن حساسیت ،مفرط، و افسردگی نیز رنج می برند. در آغاز ممکن است الکل با کمک به فرد برای اینکه واقعیتهای تحمل ناپذیر را نادیده بگیرد و احساس شایستگی و ارزش را در او تقویت کند، تکیه گاه مناسبی برای پرداختن به استرس زندگی، مخصوصاً در دوره های استرس حاد باشد. سرانجام مصرف بیش از حد الکل نتیجه عکس میدهد و به استدلال ،معیوب قضاوت ،نامناسب و تباهی تدریجی شخصیت منجر می شود. معمولاً رفتار خشن و نامناسب میشود و مصرف کننده الکل به طور فزاینده ای مسئولیت کمتری را میپذیرد افتخار به ظاهر شخصی خود را از دست می دهد، از همسر و خانواده غفلت میکند و به طور کلی زودرنج و تحریک پذیر میشود و مایل نیست درباره این مشکل بحث کند. وقتی قضاوت مختل میشود فردی که در مصرف الکل افراط میکند ممکن است نتواند شغل خود را نگه دارد و به طور کلی صلاحیت خویش را برای برآورده ساختن ضرو جدید از دست میدهد . آشفتگی و تباهی کلی شخصیت ممکن است در بیکار شدن و قطع رابطه زناشویی انعکاس یابد. در این ،زمان سلامت کلی مشروبخوار احتمالاً رو به وخامت رفته ،و ممکن است صدمه مغزی و کبد روی داده باشد برای مثال، شواهدی وجود دارد که مغز مشروبخوار حتی زمانی که نشانههای عضوی شدید وجود نداشته باشند ،صدمه عضوی پراکنده دیده است . و حتى مشروبخواری ملایم تا متوسط میتواند تأثیر ناگواری بر حافظه و حل مسئله داشته باشد . پژوهشگران دیگری معلوم کرده اند که مصرف مفرط الکل بعدها در زندگی، با افزایش مقدار صدمه عضوی ارتباط دارد .با این حال پژوهش اخیر با استفاده از MRI نشان داده است در صورتی که فرد مصرف الکل را ترک کند این صدمه تا اندازه ای برگشت پذیر است روان پریشی های مرتبط با سوء مصرف شدید الکل: چند واکنش روان پریشی حاد در طبقه بندی تشخیصی اختلالات ناشی از مواد قرار دارند این واکنشها در افرادی ایجاد می شوند که به مدت طولانی در مصرف الکل افراط کرده اند یا به دلایل دیگری تحمل آنها برای الکل کاهش یافته است – برای مثال به خاطر ضایعات مغزی ناشی از مصرف بیش از حد و طولانی مدت الکل این گونه واکنشهای حاد معمولاً کوتاه مدت هستند و عموماً از سردرگمی اینکه بر انگیختگی، و دلیریوم روان آشفتگی تشکیل می.شوند شواهدی وجود دارد مبنی بر ممکن است دلیریوم با سطح پایین تر تیامین در افراد الکلی ارتباط داشته باشد این اختلالات معمولاً روان پریشیهای الکلی نامیده میشوند زیرا با از دست دادن موقتی ارتباط با واقعیت مشخص میشوند در بین افرادی که به صورت افراطی و برای مدت طولانی الکل مصرف میکنند، واکنشی به نام دلیریوم ترک الکل ممکن است روی دهد این واکنش معمولاً بعد از مصرف طولانی الکل به هنگامی که فرد در حالت ترک ،است اتفاق میافتد. صداهای جزئی یا حرکت ناگهانی اشیا ممکن است موجب برانگیختگی و سراسیمگی قابل ملاحظه ای شوند. نشانه های تمام عیار عبارتند از: (۱) عدم تشخیص موقعیت زمانی و مکانی که طی آن فرد برای مثال ممکن است بیمارستان را با کلیسا یا زندان اشتباه بگیرد دوستان خود را دیگر تشخیص ندهد، یا مسئولان بیمارستان را به عنوان آشنایان قدیمی تشخیص دهد؛ (۲) توهمات واضح، مخصوصاً در رابطه با حیوانات کوچکی که سریع حرکت میکنند، مانند مـارهـا، موشها، و سوسک ها؛ (۳) ترس شدید از اینکه این حیوانات ممکن است از نظر شکل، اندازه، یا رنگ به صورت وحشتناکی تغییر کنند؛ (۴) تلقین پذیری ،شدید که به موجب آن، اگر وجود هر حیوانی صرفاً تلقین شده باشد فرد میتواند آن را ببیند؛ (۵) رعشه محسوس در دستها، زبان و لبها؛ و (۶) نشانه های دیگر از جمله عرق کردن تب , و تپش قلب سریع و ضعیف، و نقس بدبو. دلیریوم معمولاً ۳ تا ۶ روز ادامه مییابد و خواب عمیقی را به دنبال دارد. وقتی فرد بیدار می شود، نشانه های معدودی به جز پشیمانی جزئی احتمالی – باقی می مانند، اما غالباً فرد به شکل بدی میترسد و ممکن است به مدت چند هفته یا چند ماه مصرف الکل را از سر نگیرد با این حال، معمولاً مصرف الکل در نهایت از سر گرفته میشود و برگشت به بیمارستان با حمله ای جدید را در پی دارد میزان مرگ در اثر دلیریوم ترک به خاطر تشنجات سکته قلبی و عوارض دیگر، یک زمانی تقریباً ۱۰ درصد برآورد شده بود . با این حال، در حال حاضر، با مصرف داروهایی مانند کلردیازپوکساید میزان مرگ هنگام دلیریوم ترک و ترک الکل حاد به طور چشمگیری کاهش یافته است.