تصویر بالینی در اختلال طیف اوتیسم

کودکان مبتلا به اوتیسم درجات مختلفی از اختلال و توانایی‌ها را نشان می دهند. در این قسمت دربارهٔ چند رفتار که در اوتیسم آشکار هستند، بحث خواهیم کرد علامت اصلی و معمول این است که به نظر میرسد کودک، حتی در مراحل اولیه زندگی، از دیگران جدا و کناره گیر است مادران اغلب این گونه بچه ها را به صورتی که هرگز در آغوش گرفتنی نبودند هرگز هنگام بلند کردن خود را به طرف فرد نمی کشاندند، هرگز هنگامی که تغذیه میشدند لبخند نمیزدند یا به آنها نگاه نمی کردند، و
هرگز به نظر نمی رسید که به رفت و آمد دیگران توجه داشتند، به خاطر می آورند نارسایی اجتماعی: معمولاً کودکان مبتلا به اوتیسم هیچ نیازی به محبت یا تماس با کسی نشان نمی دهند و به نظر نمی رسد که بدانند والدین آنها کیستند یا اهمیتی به دانستن آن بدهند. با این حال، چند تحقیق این دیدگاه رایج را که کودکان اوتیستیک از لحاظ هیجانی سطحی هستند زیر سؤال برده اند. این تحقیقات نشان دادهاند که کودکان مبتلا به اوتیسم هیجانات خود را ابراز می کنند و نباید آنها را فاقد واکنشهای هیجانی دانست . ناتوانی ظاهری کودکان مبتلا به اوتیسم در پاسخ دادن به دیگران را به صورت فقدان درک اجتماعی توصیف کرده است. نارسایی در توانایی توجه کردن به نشانه های اجتماعی دیگران تصور شده که کودک مبتلا به اوتیسم کوری ذهن دارد، یعنی ناتوانی در دری نگرش دیگران با دیدن کارهایی که دیگران انجام می دهند. برای مثال، به نظر می رسند که کودک مبتلا به اوتیسم در درک جایی که دیگران به آن اشاره می کنند، توانایی محدودی دارد. علاوه بر این، کودکان مبتلا به اوتیسم در توجه و مکان یابی صداها در محیط و جهت گیری به سمیت آنها نقایصی دارند . فقدان تعامل اجتماعی در کودکان مبتلا به اوتیسم به خوبی توصیف شده است. در یک تحقیق مشاهده رفتاری متوجه شدند که کودکان مبتلا به اوتیسم کمتر از کودکان دیگر به تعامل های اجتماعی می پردازند؛ در این تحقیق همچنین مشاهد کودکان مبتلا به اوتیسم بازی نمی کردند به ویژه بازی خود انگیخته نمی کردند. در واقع بیشتر اوقات هیچ اتفاقی نمی افتاد. بی اختیاری دفع در کودکان مبتلا به اوتیسم خاطرنشان کردند که نوشته های بالینی توصیفی اندکی به مسئله آموزش استفاده از توالت کودکان اوتیستیک پرداخته اند آنها اشاره کردند که ناتوانی در همکاری در آموزش استفاده از توالت مشکل شایعی است که مشکلات بیشتری را برای والدین کودکان مبتلا به اوتیسم ایجاد میکند و رهنمودهای عملی را برای پرداختن به این مشکل رفتاری توصیه کردند. علاوه بر این گزارش شده است که مشکلات خواب در کودکان مبتلا به اوتیسم بسیار شایع است فقدان گفتار کودکان مبتلا به اوتیسم از تقلید به طور مؤثری یاد نمیگیرند. این کژکاری ممکن است استفاده بسیار محدود آنها از گفتار را توجیه کند. اگر گفتار وجود داشته باشد، تقریباً هیچ وقت برای برقراری ارتباط مورد استفاده قرار نمیگیرد به جز به صورت بسیار ابتدایی، مثلاً با گفتن «بله» در پاسخ به سؤال یا با استفاده از پژواک گویی تکرار طوطی وار چند کلمه. در حالی که پژواک رفتار کلامی والدین به مقدار کم در کودکان بهنجار یافت می شود، آن هم زمانی که آنها توانایی خود را در تولید گفتار شمرده و رسا آزمایش میکنند پژواک گویی مستمر در درصد کودکان مبتلا به اوتیسم یافت شده است .