پرخوری عصبی

پر خوری عصبی: با پرخوری غیر قابل کنترل و اقداماتی برای جلوگیری از افزایش وزن با استفاده از رفتارهای نامناسبی مانند استفراغ عمدی و ورزش افراطی مشخص می شود.
ملاکهای برای پرخوری عصبی
الف)دوره های مکرر پرخوری دوره پرخوری با هر دو مورد زیر مشخص میشود.ما بیشتر از آن است .۱ )خوردن، در مدت زمان مجزا (مثلاً ظرف هر دوره ۲ ساعته )، با مقدار غذایی که قطعاً بین که اغلب افراد در مدت زمان مشابه، تحت شرایط مشابه، خواهند خورد ۲)احساس نداشتن کنترل بر خوردن در طول دوره مثلاً) احساس اینکه فرد نمی تواند خوردن را متوقف کند یا آنچه را که میخورد و اینکه چقدر می خورد کنترل کند. ب) رفتارهای نامناسب جبرانی مکرر به منظور پیشگیری از افزایش وزن مانند استفراغ عمدی؛ سوء مصرف ملین ها، مدرات یا داروهای دیگر روزه گرفتن یا ورزش بیش از خد.۱)پرخوری و رفتارهای جبرانی نامناسب هر دو به طور متوسط حداقل هفته ای یک بار به مدت ۲ ماه روی
می دهند.۲)ارزیابی خود بی جهت تحت تأثیر شکل و وزن بدن قرار دارد. این اختلال منحصراً در طول دوره های بی اشتهایی عصبی روی نمیدهد.تصویر بالینی نوع پرخوری پاکسازی بی اشتهایی عصبی، ویژگیهای مشترک زیادی با پرخوری عصبی دارد. در واقع چند پژوهشگر معتقدند که نوع پرخوری بی اشتهایی عصبی را. باید شکل دیگری از پرخوری عصبی دانست. تفاوت بین فرد مبتلا به پرخوری عصبی و فرد مبتلا به نوع پرخوری پاکسازی بی اشتهایی عصبی وزن است بنابر تعریف فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی شدیداً لاغر است. این در مورد فرد مبتلا به پرخوری عصبی صدق نمی کند. را نیز برآورده در نتیجه، اگر فردی که پرخوری با پاکسازی میکند ملاک های بی اشتهایی عصبی (نوع پرخوری پاکسازی) است نه پرخوری عصبی به عبارت دیگر، تشخیص بی اشتهایی عصبی، تشخیص پرخوری عصبی را مغلوب» می کند. این تشخیص، بی اشتهایی عصبی به خاطر آن است که در ارتباط با بی اشتهایی عصبی مرگ و میر بیشتری از پرخوری عصبی وجود دارد. با توجه به این موضوع DSM ملزم می دارد که نوع شدیدتر آسیب خوردن، از لحاظ تشخیصی مقدم باشد. افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی ترس شدیدی از «چاق» شدن دارند. اما برخلاف بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی بیماران مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً وزن طبیعی دارند یا گاهی حتی اندکی اضافه وزن دارند ترس از چاق شدن، شکل گیری پرخوری عصبی را توجیه میکند پرخوری عصبی معمولاً با خوردن محدود شروع می شود که میل به لاغر بودن آن را برانگیخته میکند. فرد در مراحل اولیه رژیم میگیرد و غذاهای کم کالری می خورد، اما به مرور زمان محدود کردن رژیم غذایی به تدریج از بین میرود و فرد خوردن «غذاهای ممنوع را آغاز می.کند این غذاها معمولاً غذاهای سبک و دسرهایی مانند چیپس سیب زمینی پیتزا ،کیک بستنی و شکلات را شامل می.شوند کسی که به پرخوری عصبی مبتلاست، گاهی ممکن است ۴۸۰۰ کالری مصرف کند فرد بعد از پرخوری برای اینکه شکست خویشتنداری خود را مدیریت کند ،استفراغ ،روزه ورزش افراطی یا سوء مصرف ملین ها را آغاز می کند. این الگو بعداً ادامه مییابد زیرا با اینکه افراد مبتلا به پرخوری عصبی از رفتار خود نفرت دارند پاکسازی ترس از افزایش وزن را که با خوردن همراه است برطرف می کند.در حالی که افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی اغلب جدی بودن اختلال خود را انکار میکنند و از نگرانی دیگران که با دیدن هیکل بسیار لاغر آنها یکه میخورند تعجب میکنند، افراد مبتلا اغلب دلمشغول احساس گناه و شرم هستند و خود را سرزنش میکنند. آنها به پرخوری عصبی می کوشند این رفتار خود را پنهان نگه دارند و تقلا میکنند بر میل شدید خود به پرخوری غلبه کنند.